Sunday, March 22, 2009

Pithal Aur Pathal

As I am Rajasthan board pass out, Pithal Aur Pathal was in my syllabus, but it has lot meaning for me other then just a syllabus.. I think not only for me for every Rajput.


Arai ghas ri roti hi jad ban bilavado le bhagyo.
nanho so amaryo chikh padyo rana ro soyo dukh jagyo.
hoon ladyo ghano hoon sahyo ghano
mevadi man bachavan nai,
hoon pachh nahin rakhi ran men
bairyan ro khoon bahavan men,
jad yad karoon haladi ghati nainan men ragat utar aavai,
sukh dukh ro sathi chetakado sooti si hook jaga jyavai,
pan aaj bilakhato dekhoon hoon
jad raj kanvar nai roti nai,
to kshatra-dharam nai bhooloon hoon
bhooloon hindavani choti nai
main’lan men chhappan bhog jaka manavar binan karata koni,
sonai ri thalyan nilam rai bajot binan dharata koni,
ai hay jaka karata pagalya
foolan ri kanvalai sejan par,
bai aaj rulaai bhookha tisiya
hindavanai sooraj ra tabar,
aa soch huee do took tadk rana ri bhim bajar chhati,
aankhyan men aansoo bhar bolya main likh syoon akabar nai pati,
pan likhoon kiyan jad dekhai hai aadavalooncho hiyo liyan,
chitaud khadyo hai magaran men vikaralbhoot si liyan chhiyan,
main jhukoon kiyan ? hai aan manain
kulra kesariya banan ri,
main bujhoon kiyan ? hoon ses lapat
aajadi rai paravanan ri,

pan fer amar ri sun busakyan rana ro hivado bhar aayo,
main manoon hoon dillis tanain samarat sanesho kaivayo.
rana ro kagad banch huyo akabar ro’ sapanoon so sancho,
pan nain karyo bisavas nahin jad banch nai fir banchyo,
kai aaj hinmalao pighalbahyo
kai aaj huyo sooraj sitala,
kai aaj ses ro sir dolyo
aa soch huyo samarat vikala,
bas doot isaro pa bhajyo pithalnai turat bulavan nai,
kiranan ro pithalaa poogyo o sancho bharam mitavan nai,
bin vir bankudai pithal nai
rajapooti gaurav bhari ho,
bo kshatr dharam ro nemi ho
rana ro prem pujari ho,
bairyan rai man ro kanto ho bikanoon poot khararo ho,
rathaud ranan men rato ho bas sagi tej dudharo ho,
aa bat patasya janai ho
dhavan par loon lagavan nai,
pithalnai turat bulayo ho
rana ri har banchavan nai,
mhai bandh liyo hai pithalsun pinjarai men jangalai sher pakad,
o dekh hath ro kagad hai toon dekhan firasi kiyan akad ?
mar doob chalaoo bhar pani men
bas jhootha gal bajavai ho,
pan toot gayo bin rana ro
toon bhat banyo biddavai ho,
main aaj patasya dharati ro mevadi pag pagan men hai,
ab bata manai kin rajavat rai rajapati khoon ragan men hai ?
jand pithal kagad le dekhi
rana ri sagi sainani,
nichai syoon dharati khasak gaee
aankhyan men aayo bhar pani,
pan fer kahi tatakalsanbhalaa bat safa hi jhoothi hai,
rana ri pagh sada oonchi rana ri aan atooti hai.
lyo hukam huvai to likh poochhoon
rana nai kagad rai khatar,
lai poochh bhalanee pithaltoon
aa bat sahi bolyo akabar,
mhe aaj suni hai nahariyo
syalaaan rai sagai sovai lo,
mhe aaj suni hai soorajado
badalri otan khovailo;
mhe aaj suni hai chatagado
dharati ro pani pivai lo,
mhe aaj suni hai hathido kookar ri joonan jivai lo
mhe aaj suni hai thakan khasam ab rand huvaili rajapooti,
mhe aaj suni hai myanan men
talwar raveli ab sooti,
to mhanro hivado kanpai hai moonchhyan ri mod marod gaee,
pithal nai rana likh bhejyo aa bat kathai tak ginan sahi ?
pithalra aakhar padhatan hi
rana ri aankhyan lal huee,
dhikkar manai hoon kayar hoon
nahar ri ek dakal huee,
hoon bhookh maroon hoon pyas maroon
mevad dhara aajad ravai
hoon ghor ujadan men bhatakoon
pan man men man ri yad ravai,
hoon rajapootan ro jayo hoon rajapooti karaj chukaoonla,
o sis padai pan pagh nahi dilli ro man jhukaoonla,
pithal ke khimata badal ri
jo rokai soor ugalai nai,
singhan ri hathalsah levai
ba kookh mili kad syalai nai?
dharati ro pani pivai isi
chatag ri choonch bani koni,
kookar ri joonan jivai isi
hathi ri bat suni koni,
aan hathan men talavar thakan
kun rand kavai hai rajapooti ?
myanan rai badalaai bairyan ri
chhatyan men raivaili sooti,
mevad dhadhakato angaro aandhyan men chamacham chamakai lo,
kadkhai ri uthati tanan par pag pag par khando khadkai lo,
rakho the moonchhyan ainthyodi lohi ri nadi baha dyoonla,
hoon athak ladoonla akabar syoonujadyo mevad basa dyoonla,
jad rana ro sandesh gayo pithalri chhati dooni hi,
hindavanon sooraj chamakai ho akabar ri duniyan sooni hi.

20 comments:

Gyan Darpan said...

यह कविता हिंदी टेक्स्ट में कल पर प्रकाशित होगी जहाँ इसकी 3gp file download का लिंक भी होगा |

Dare Devil said...

Thanks sir, kya aap woh 3gp file ka link share kar sakte hai??

Regards
Paurush

Unknown said...

khamma Ghani, Yeh kavita post kar ke aapne meri search ko ek ending di hai, hindi text is gud to have if possible please post.

eAs said...

Ratan Singh ji,

Khamma ghanhi.

Aapne yah kavita yahan daal kar ghanho upkar karyo mha pe.
Hindi wala shabda mh daali k nahin.

Jai Rajasthan ri maati, jai dharati dhoran ri

Unknown said...

Gentlemen,
I read this poetry "Pithal aur Pathal", written by Kanhaiya Lal Sethia, when I was in Middle School, in 1962. I had been looking for it for last over 10 years. I finally found the link with Hindi Text. If you are interested, please follow the link:
http://www.geeta-kavita.com/hindi_sahitya.asp?id=308

Unknown said...
This comment has been removed by the author.
Rituraj singh chandrawat said...

Khammaghani bana,
I am proud to be an Rajput. JAI MEWAR, JAI RAJPUTANA, JAI MAHARANA.

n.k said...

अरै घास री रोटी ही, जद बन बिलावड़ो ले भाग्यो।
नान्हो सो अमर्यो चीख पड्यो, राणा रो सोयो दुख जाग्यो।
हूं लड्यो घणो हूं सह्यो घणो, मेवाड़ी मान बचावण नै,
हूं पाछ नहीं राखी रण में, बैर्यां री खात खिडावण में,
जद याद करूँ हळदी घाटी नैणां में रगत उतर आवै,
सुख दुख रो साथी चेतकड़ो सूती सी हूक जगा ज्यावै,
पण आज बिलखतो देखूं हूँ, जद राज कंवर नै रोटी नै,
तो क्षात्र-धरम नै भूलूं हूँ, भूलूं हिंदवाणी चोटी नै

मैं’लां में छप्पन भोग जका मनवार बिनां करता कोनी,
सोनै री थाल्यां नीलम रै बाजोट बिनां धरता कोनी,
ऐ हाय जका करता पगल्या, फूलां री कंवळी सेजां पर,
बै आज रुळै भूखा तिसिया, हिंदवाणै सूरज रा टाबर,
आ सोच हुई दो टूक तड़क राणा री भीम बजर छाती,
आंख्यां में आंसू भर बोल्या मैं लिख स्यूं अकबर नै पाती,
पण लिखूं कियां जद देखै है आडावळ ऊंचो हियो लियां,
चितौड़ खड्यो है मगरां में विकराळ भूत सी लियां छियां,

मैं झुकूं कियां ? है आण मनैं कुळ रा केसरिया बानां री,
मैं बुझूं कियां ? हूं सेस लपट आजादी रै परवानां री,
पण फेर अमर री सुण बुसक्यां राणा रो हिवड़ो भर आयो,
मैं मानूं हूँ दिल्लीस तनैं समराट् सनेषो कैवायो।
राणा रो कागद बांच हुयो अकबर रो’ सपनूं सो सांचो,
पण नैण कर्यो बिसवास नहीं जद बांच नै फिर बांच्यो,
कै आज हिंमाळो पिघळ बह्यो, कै आज हुयो सूरज सीतळ,
कै आज सेस रो सिर डोल्यो, आ सोच हुयो समराट् विकळ,


बस दूत इसारो पा भाज्यो पीथळ नै तुरत बुलावण नै,
किरणां रो पीथळ आ पूग्यो ओ सांचो भरम मिटावण नै,
बीं वीर बांकुड़ै पीथळ नै, रजपूती गौरव भारी हो,
बो क्षात्र धरम रो नेमी हो, राणा रो प्रेम पुजारी हो,
बैर्यां रै मन रो कांटो हो बीकाणूँ पूत खरारो हो,
राठौड़ रणां में रातो हो बस सागी तेज दुधारो हो,
आ बात पातस्या जाणै हो, धावां पर लूण लगावण नै,


पीथळ नै तुरत बुलायो हो, राणा री हार बंचावण नै,
म्है बाँध लियो है पीथळ सुण पिंजरै में जंगळी शेर पकड़,
ओ देख हाथ रो कागद है तूं देखां फिरसी कियां अकड़ ?
मर डूब चळू भर पाणी में, बस झूठा गाल बजावै हो,
पण टूट गयो बीं राणा रो, तूं भाट बण्यो बिड़दावै हो,
मैं आज पातस्या धरती रो मेवाड़ी पाग पगां में है,
अब बता मनै किण रजवट रै रजपती खून रगां में है ?
जंद पीथळ कागद ले देखी, राणा री सागी सैनाणी,


नीचै स्यूं धरती खसक गई, आंख्यां में आयो भर पाणी,
पण फेर कही ततकाळ संभळ आ बात सफा ही झूठी है,
राणा री पाघ सदा ऊँची राणा री आण अटूटी है।
ल्यो हुकम हुवै तो लिख पूछूं, राणा नै कागद रै खातर,
लै पूछ भलांई पीथळ तूं, आ बात सही बोल्यो अकबर,


म्हे आज सुणी है नाहरियो, स्याळां रै सागै सोवै लो,
म्हे आज सुणी है सूरजड़ो, बादळ री ओटां खोवैलो;
म्हे आज सुणी है चातगड़ो, धरती रो पाणी पीवै लो,
म्हे आज सुणी है हाथीड़ो, कूकर री जूणां जीवै लो
म्हे आज सुणी है थकां खसम, अब रांड हुवैली रजपूती,
म्हे आज सुणी है म्यानां में, तरवार रवैली अब सूती,
तो म्हांरो हिवड़ो कांपै है मूंछ्यां री मोड़ मरोड़ गई,
पीथळ नै राणा लिख भेज्यो आ बात कठै तक गिणां सही ?


पीथळ रा आखर पढ़तां ही, राणा री आँख्यां लाल हुई,
धिक्कार मनै हूँ कायर हूँ, नाहर री एक दकाल हुई,
हूँ भूख मरूं हूँ प्यास मरूं, मेवाड़ धरा आजाद रवै
हूँ घोर उजाड़ां में भटकूं, पण मन में मां री याद रवै,
हूँ रजपूतण रो जायो हूं रजपूती करज चुकाऊंला,
ओ सीस पड़ै पण पाघ नही दिल्ली रो मान झुकाऊंला,


पीथळ के खिमता बादल री, जो रोकै सूर उगाळी नै,
सिंघां री हाथळ सह लेवै, बा कूख मिली कद स्याळी नै?
धरती रो पाणी पिवै इसी, चातग री चूंच बणी कोनी,
कूकर री जूणां जिवै इसी, हाथी री बात सुणी कोनी,
आं हाथां में तलवार थकां, कुण रांड़ कवै है रजपूती ?
म्यानां रै बदळै बैर्यां री, छात्याँ में रैवैली सूती,
मेवाड़ धधकतो अंगारो आंध्यां में चमचम चमकै लो,
कड़खै री उठती तानां पर पग पग पर खांडो खड़कैलो,
राखो थे मूंछ्याँ ऐंठ्योड़ी, लोही री नदी बहा द्यूंला,
हूँ अथक लडूंला अकबर स्यूँ, उजड्यो मेवाड़ बसा द्यूंला,
जद राणा रो संदेष गयो पीथळ री छाती दूणी ही,
हिंदवाणों सूरज चमकै हो अकबर री दुनियां सूनी ही।

n.k said...

अरै घास री रोटी ही, जद बन बिलावड़ो ले भाग्यो।
नान्हो सो अमर्यो चीख पड्यो, राणा रो सोयो दुख जाग्यो।
हूं लड्यो घणो हूं सह्यो घणो, मेवाड़ी मान बचावण नै,
हूं पाछ नहीं राखी रण में, बैर्यां री खात खिडावण में,
जद याद करूँ हळदी घाटी नैणां में रगत उतर आवै,
सुख दुख रो साथी चेतकड़ो सूती सी हूक जगा ज्यावै,
पण आज बिलखतो देखूं हूँ, जद राज कंवर नै रोटी नै,
तो क्षात्र-धरम नै भूलूं हूँ, भूलूं हिंदवाणी चोटी नै

मैं’लां में छप्पन भोग जका मनवार बिनां करता कोनी,
सोनै री थाल्यां नीलम रै बाजोट बिनां धरता कोनी,
ऐ हाय जका करता पगल्या, फूलां री कंवळी सेजां पर,
बै आज रुळै भूखा तिसिया, हिंदवाणै सूरज रा टाबर,
आ सोच हुई दो टूक तड़क राणा री भीम बजर छाती,
आंख्यां में आंसू भर बोल्या मैं लिख स्यूं अकबर नै पाती,
पण लिखूं कियां जद देखै है आडावळ ऊंचो हियो लियां,
चितौड़ खड्यो है मगरां में विकराळ भूत सी लियां छियां,

मैं झुकूं कियां ? है आण मनैं कुळ रा केसरिया बानां री,
मैं बुझूं कियां ? हूं सेस लपट आजादी रै परवानां री,
पण फेर अमर री सुण बुसक्यां राणा रो हिवड़ो भर आयो,
मैं मानूं हूँ दिल्लीस तनैं समराट् सनेषो कैवायो।
राणा रो कागद बांच हुयो अकबर रो’ सपनूं सो सांचो,
पण नैण कर्यो बिसवास नहीं जद बांच नै फिर बांच्यो,
कै आज हिंमाळो पिघळ बह्यो, कै आज हुयो सूरज सीतळ,
कै आज सेस रो सिर डोल्यो, आ सोच हुयो समराट् विकळ,


बस दूत इसारो पा भाज्यो पीथळ नै तुरत बुलावण नै,
किरणां रो पीथळ आ पूग्यो ओ सांचो भरम मिटावण नै,
बीं वीर बांकुड़ै पीथळ नै, रजपूती गौरव भारी हो,
बो क्षात्र धरम रो नेमी हो, राणा रो प्रेम पुजारी हो,
बैर्यां रै मन रो कांटो हो बीकाणूँ पूत खरारो हो,
राठौड़ रणां में रातो हो बस सागी तेज दुधारो हो,
आ बात पातस्या जाणै हो, धावां पर लूण लगावण नै,


पीथळ नै तुरत बुलायो हो, राणा री हार बंचावण नै,
म्है बाँध लियो है पीथळ सुण पिंजरै में जंगळी शेर पकड़,
ओ देख हाथ रो कागद है तूं देखां फिरसी कियां अकड़ ?
मर डूब चळू भर पाणी में, बस झूठा गाल बजावै हो,
पण टूट गयो बीं राणा रो, तूं भाट बण्यो बिड़दावै हो,
मैं आज पातस्या धरती रो मेवाड़ी पाग पगां में है,
अब बता मनै किण रजवट रै रजपती खून रगां में है ?
जंद पीथळ कागद ले देखी, राणा री सागी सैनाणी,


नीचै स्यूं धरती खसक गई, आंख्यां में आयो भर पाणी,
पण फेर कही ततकाळ संभळ आ बात सफा ही झूठी है,
राणा री पाघ सदा ऊँची राणा री आण अटूटी है।
ल्यो हुकम हुवै तो लिख पूछूं, राणा नै कागद रै खातर,
लै पूछ भलांई पीथळ तूं, आ बात सही बोल्यो अकबर,


म्हे आज सुणी है नाहरियो, स्याळां रै सागै सोवै लो,
म्हे आज सुणी है सूरजड़ो, बादळ री ओटां खोवैलो;
म्हे आज सुणी है चातगड़ो, धरती रो पाणी पीवै लो,
म्हे आज सुणी है हाथीड़ो, कूकर री जूणां जीवै लो
म्हे आज सुणी है थकां खसम, अब रांड हुवैली रजपूती,
म्हे आज सुणी है म्यानां में, तरवार रवैली अब सूती,
तो म्हांरो हिवड़ो कांपै है मूंछ्यां री मोड़ मरोड़ गई,
पीथळ नै राणा लिख भेज्यो आ बात कठै तक गिणां सही ?


पीथळ रा आखर पढ़तां ही, राणा री आँख्यां लाल हुई,
धिक्कार मनै हूँ कायर हूँ, नाहर री एक दकाल हुई,
हूँ भूख मरूं हूँ प्यास मरूं, मेवाड़ धरा आजाद रवै
हूँ घोर उजाड़ां में भटकूं, पण मन में मां री याद रवै,
हूँ रजपूतण रो जायो हूं रजपूती करज चुकाऊंला,
ओ सीस पड़ै पण पाघ नही दिल्ली रो मान झुकाऊंला,


पीथळ के खिमता बादल री, जो रोकै सूर उगाळी नै,
सिंघां री हाथळ सह लेवै, बा कूख मिली कद स्याळी नै?
धरती रो पाणी पिवै इसी, चातग री चूंच बणी कोनी,
कूकर री जूणां जिवै इसी, हाथी री बात सुणी कोनी,
आं हाथां में तलवार थकां, कुण रांड़ कवै है रजपूती ?
म्यानां रै बदळै बैर्यां री, छात्याँ में रैवैली सूती,
मेवाड़ धधकतो अंगारो आंध्यां में चमचम चमकै लो,
कड़खै री उठती तानां पर पग पग पर खांडो खड़कैलो,
राखो थे मूंछ्याँ ऐंठ्योड़ी, लोही री नदी बहा द्यूंला,
हूँ अथक लडूंला अकबर स्यूँ, उजड्यो मेवाड़ बसा द्यूंला,
जद राणा रो संदेष गयो पीथळ री छाती दूणी ही,
हिंदवाणों सूरज चमकै हो अकबर री दुनियां सूनी ही।

n.k said...

अरै घास री रोटी ही, जद बन बिलावड़ो ले भाग्यो।
नान्हो सो अमर्यो चीख पड्यो, राणा रो सोयो दुख जाग्यो।
हूं लड्यो घणो हूं सह्यो घणो, मेवाड़ी मान बचावण नै,
हूं पाछ नहीं राखी रण में, बैर्यां री खात खिडावण में,
जद याद करूँ हळदी घाटी नैणां में रगत उतर आवै,
सुख दुख रो साथी चेतकड़ो सूती सी हूक जगा ज्यावै,
पण आज बिलखतो देखूं हूँ, जद राज कंवर नै रोटी नै,
तो क्षात्र-धरम नै भूलूं हूँ, भूलूं हिंदवाणी चोटी नै

मैं’लां में छप्पन भोग जका मनवार बिनां करता कोनी,
सोनै री थाल्यां नीलम रै बाजोट बिनां धरता कोनी,
ऐ हाय जका करता पगल्या, फूलां री कंवळी सेजां पर,
बै आज रुळै भूखा तिसिया, हिंदवाणै सूरज रा टाबर,
आ सोच हुई दो टूक तड़क राणा री भीम बजर छाती,
आंख्यां में आंसू भर बोल्या मैं लिख स्यूं अकबर नै पाती,
पण लिखूं कियां जद देखै है आडावळ ऊंचो हियो लियां,
चितौड़ खड्यो है मगरां में विकराळ भूत सी लियां छियां,

मैं झुकूं कियां ? है आण मनैं कुळ रा केसरिया बानां री,
मैं बुझूं कियां ? हूं सेस लपट आजादी रै परवानां री,
पण फेर अमर री सुण बुसक्यां राणा रो हिवड़ो भर आयो,
मैं मानूं हूँ दिल्लीस तनैं समराट् सनेषो कैवायो।
राणा रो कागद बांच हुयो अकबर रो’ सपनूं सो सांचो,
पण नैण कर्यो बिसवास नहीं जद बांच नै फिर बांच्यो,
कै आज हिंमाळो पिघळ बह्यो, कै आज हुयो सूरज सीतळ,
कै आज सेस रो सिर डोल्यो, आ सोच हुयो समराट् विकळ,


बस दूत इसारो पा भाज्यो पीथळ नै तुरत बुलावण नै,
किरणां रो पीथळ आ पूग्यो ओ सांचो भरम मिटावण नै,
बीं वीर बांकुड़ै पीथळ नै, रजपूती गौरव भारी हो,
बो क्षात्र धरम रो नेमी हो, राणा रो प्रेम पुजारी हो,
बैर्यां रै मन रो कांटो हो बीकाणूँ पूत खरारो हो,
राठौड़ रणां में रातो हो बस सागी तेज दुधारो हो,
आ बात पातस्या जाणै हो, धावां पर लूण लगावण नै,


पीथळ नै तुरत बुलायो हो, राणा री हार बंचावण नै,
म्है बाँध लियो है पीथळ सुण पिंजरै में जंगळी शेर पकड़,
ओ देख हाथ रो कागद है तूं देखां फिरसी कियां अकड़ ?
मर डूब चळू भर पाणी में, बस झूठा गाल बजावै हो,
पण टूट गयो बीं राणा रो, तूं भाट बण्यो बिड़दावै हो,
मैं आज पातस्या धरती रो मेवाड़ी पाग पगां में है,
अब बता मनै किण रजवट रै रजपती खून रगां में है ?
जंद पीथळ कागद ले देखी, राणा री सागी सैनाणी,


नीचै स्यूं धरती खसक गई, आंख्यां में आयो भर पाणी,
पण फेर कही ततकाळ संभळ आ बात सफा ही झूठी है,
राणा री पाघ सदा ऊँची राणा री आण अटूटी है।
ल्यो हुकम हुवै तो लिख पूछूं, राणा नै कागद रै खातर,
लै पूछ भलांई पीथळ तूं, आ बात सही बोल्यो अकबर,


म्हे आज सुणी है नाहरियो, स्याळां रै सागै सोवै लो,
म्हे आज सुणी है सूरजड़ो, बादळ री ओटां खोवैलो;
म्हे आज सुणी है चातगड़ो, धरती रो पाणी पीवै लो,
म्हे आज सुणी है हाथीड़ो, कूकर री जूणां जीवै लो
म्हे आज सुणी है थकां खसम, अब रांड हुवैली रजपूती,
म्हे आज सुणी है म्यानां में, तरवार रवैली अब सूती,
तो म्हांरो हिवड़ो कांपै है मूंछ्यां री मोड़ मरोड़ गई,
पीथळ नै राणा लिख भेज्यो आ बात कठै तक गिणां सही ?


पीथळ रा आखर पढ़तां ही, राणा री आँख्यां लाल हुई,
धिक्कार मनै हूँ कायर हूँ, नाहर री एक दकाल हुई,
हूँ भूख मरूं हूँ प्यास मरूं, मेवाड़ धरा आजाद रवै
हूँ घोर उजाड़ां में भटकूं, पण मन में मां री याद रवै,
हूँ रजपूतण रो जायो हूं रजपूती करज चुकाऊंला,
ओ सीस पड़ै पण पाघ नही दिल्ली रो मान झुकाऊंला,


पीथळ के खिमता बादल री, जो रोकै सूर उगाळी नै,
सिंघां री हाथळ सह लेवै, बा कूख मिली कद स्याळी नै?
धरती रो पाणी पिवै इसी, चातग री चूंच बणी कोनी,
कूकर री जूणां जिवै इसी, हाथी री बात सुणी कोनी,
आं हाथां में तलवार थकां, कुण रांड़ कवै है रजपूती ?
म्यानां रै बदळै बैर्यां री, छात्याँ में रैवैली सूती,
मेवाड़ धधकतो अंगारो आंध्यां में चमचम चमकै लो,
कड़खै री उठती तानां पर पग पग पर खांडो खड़कैलो,
राखो थे मूंछ्याँ ऐंठ्योड़ी, लोही री नदी बहा द्यूंला,
हूँ अथक लडूंला अकबर स्यूँ, उजड्यो मेवाड़ बसा द्यूंला,
जद राणा रो संदेष गयो पीथळ री छाती दूणी ही,
हिंदवाणों सूरज चमकै हो अकबर री दुनियां सूनी ही।

Pulkit said...

could you please translate from marwari to simplified hindi

Pulkit said...
This comment has been removed by the author.
Kapil Arya said...

Thanks a ton for uploading this poem, really appreciate all the efforts.

-- Kapil

Wave said...

Thank you very much for your efforts of poularizing this poem. Salutations to the great Maharana Pratap

Praveen Singh Rathore said...

this is a very epic poem. It would be a great help if anyone can provide link to its audio file. thank you!

Unknown said...

खम्मा घणी रणजीत जी जकौ थै म्हानै आ कविता पढ़ण खातर इण्टरनेट पर घाली है। म्है थाने घणौ घणौ धनवाद बोला हाँ।

Unknown said...

Sir can u post this great poem to me 55.anilkumarsharma@gmail.com

Anonymous said...

Its a best poem I have ever read...

Unknown said...

It shows real rajputi gorav

Unknown said...

Proud of Rajasthan. Beautiful poem.